നിദ്രയിലാണ്ടയെന്നുള്ളത്തെ തൊട്ടുണർത്തി
വർഷക്കുളിരിന്റെ അഴകാർന്ന പ്രണയം
ഇനിയൊരിക്കലും ഉണരില്ലയെന്നയാ ചിന്തന
തൂക്കിയെറിഞ്ഞുവോ വർഷസമീരൻ...
നീയില്ലാതെയെൻ ദിനങ്ങളെല്ലാം ശൂന്യം,
ഇരവുകളെല്ലാമെനിക്കനന്തം,
കാണുന്നതെല്ലാം നം ഭവികം...
ഇന്നലെകളിലേക്കാളീ രാഗം ശക്തം,
കനവുകൾ നിറവുകളിലേക്കുണരുന്നതോ...
ഈയുലകമെൻ ജീവനം മാറ്റിയാലും
എന്നുമിടറാത്ത സ്നേഹത്തേക്കാളേറെ
നൽകുവാനും ചോദിക്കുവാനുമേതുമില്ല,
മുന്നോട്ടുള്ള വഴി ദുഷ്കരമെങ്കിൽ
ആ രാഗം നമ്മെ നയിക്കും
വഴികാട്ടിയായ നക്ഷത്രം പോലെ...
നീ മാറേണ്ടതില്ല, ഞാനും...
