കാർമേഘങ്ങൾ തിങ്ങിവിങ്ങി;
അവളുടെ നേത്രങ്ങളും...
ഇമ്പമോ തുമ്പമോ വേറുതിരിക്കാ-
നറിയാതിടറുന്ന ഇമകൾ...
സ്നേഹം ഭ്രാന്താണെങ്കിൽ
സുബോധമാഗ്രഹിക്കുന്നില്ലയവൾ;
ആ കൈകൾ നയിക്കുമെങ്കിൽ
മതിഭ്രമത്തിൻ്റെ താഴ്വരയെ
നിർഭയമവൾ പുൽകിയേനെ...
മനസ്സിന്റെ അടിത്തട്ടിലെങ്ങോ
അടിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കനങ്ങൾ-
ക്കപ്പുറം അനന്തമാം നിശ്ശബ്ദത...
പ്രണയത്തിനും ഭ്രാന്തിനുമിടയിൽ
കാഴ്ചക്കതീതമായ് ഇരുട്ടിന്റെ
കറുപ്പ് പേറിയ കിനാവുകൾ...
No comments:
Post a Comment