പ്രണയം... കൊടുക്കുന്തോറും മനസ്സിന് സന്തോഷം നൽകുന്ന ഒരു സമ്മിശ്ര വികാരം.
സമീപമെത്തുള്ളപ്പോൾ തൊട്ട്, തലോടി, തഴുകി, മുത്തമിട്ട്‌, പുണർന്ന്, ഒന്നായുറങ്ങി, ഒന്നായുണർന്ന്, ഇണ ചേർന്ന്, കൈകൾ കോർത്ത്, സഞ്ചരിച്ച്, അങ്ങനെയങ്ങനെ ജീവിതത്തിൽ കിട്ടാൻ ആഗ്രഹിച്ച സ്നേഹമാണ് അവൾ അവനു നൽകിയത്...
അവൻ സ്വപ്നതുല്യമായ ജീവിതം നൽകി പ്രണയം തിരിച്ചും പകർന്നൊഴുക്കി. എവിടെയോ ദൂരങ്ങളിൽ നിന്ന് അവർ പ്രണയിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു. അകലങ്ങളെ ഇല്ലാതെയാക്കാൻ പ്രണയം എന്ന അത്ഭുതത്തിന് സാധിക്കും. ഇനി ആ പ്രണയം ഭ്രാന്താണെങ്കിൽ അവർ സുബോധം വീണ്ടെടുക്കാതെ ഇരിക്കട്ടെ...
സ്വന്തമാകുമ്പോൾ, ജീവിതത്തിന്റെ നിരന്തര ഭാഗവും ശീലവും ആകുമ്പോൾ, ആഴം കുറയാതെ, മൂല്യം കുറയാതെ എന്നും എപ്പോളും പരസ്പരം പ്രണയിക്കാൻ കഴിയുമോ? കഴിയണം, പ്രതീക്ഷകൾ ഇല്ലാതെയാകുമ്പോൾ പ്രണയം കെടാവിളക്കായി തെളിഞ്ഞിരിക്കും.
റൂമി പറഞ്ഞത് ഓർത്തു പോകുന്നു, പ്രണയിതാക്കൾ ഒരു നാൾ കണ്ടുമുട്ടുകയല്ല, അവർ രണ്ടു പേരും എന്നും മറ്റെയാളെ ഹൃദയത്തിൽ പേറുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“Lovers don’t finally meet somewhere. They’re in each other all along.” - Rumi
