Love you Mumbai!!!

I have been in Mumbai for 5 months now... And it is time to bid farewell to this beautiful city- the city which really made me bolder, the city from where which I took some crucial decisions of my life, the city where I live MY LIFE...

I have fallen in love with Mumbai... It is not a city of rich, underworld dons and terrorists as it is portrait-ed before the world... Yeah!!! The heart of the city is really rich, I could see only crores worth apartments and Benz cars all the time... But on the other side, the majority travels in the Jam-packed metro trains... Yeah, you can see a number of flamboyant cafes and restaurants including Trident and Taj but majority eat Vada Pav (5Rs each):-). Branded showrooms ka infinite shops hein idhar, but Fashion street outwits all of them at times.

So rich or poor, you can live in this great city without fear...

No one comments on how another person lives, dress up or eat unlike in other places. In Mumbai, you can feel privacy and freedom in public places even. Great he na? Since my home town is nearer (that is the one and only reason), I am accepting the transfer to Chennai. I am gonna miss the lovely place, COLABA.

I don't have any close friend here but I have been happy happy and happy and never felt lonely. I love to walk through the foot paths, have a coffee from CCD and veg toast from the small sandwitchwala. Yeah! My GYM, Befit Zone. That is a real entertainment zone for me. I started working out better the day I joined this gym. My trainers Yoginder and sherry, my oldie friend Rasheed uncle, Advt.Maya, Betty etc; I can't forget all these people. Once I fainted in the gym; that was really embarrassing, but then onwards these people started being more caring. Thank you!!!

Marine Drive is the place I love the most in Mumbai. A C-shaped coastal line- natural bay of the Arabian sea. You should see this boulevard at night. AWESOME!!! The cool breeze, the lightings and at its end, the Chowpatty beach.

My little deeds, pangs, wonders... I am sure that I am gonna loose all these and never gonna get it anywhere. But my journey is not meant to stop, I have to travel and find out new wonders at the next place... Life has to go on...

നഗരത്തിലൂടെ..

സുന്ദരമായ മുംബൈ നഗരത്തിന്റെ സന്തതിയായി മാറാന്‍ ഞാന്‍ തയ്യാറായിരിക്‌യൂന്നു.ഈ നഗരത്തിന്റെ വശ്യതയെ പറ്റി എത്രയോ കേട്ടിരിക്കുന്നു- നിശകളെ കൂടുതല്‍ സ്നേഹിക്കുന്ന നാട്ടുകാരും, സുന്ദരികളും സുന്ദരന്മാരും, സിനിമാ സ്വപ്നങ്ങളും...

കുട്ടിയുടുപ്പുകളും, ചായം തേച്ച മുഖങ്ങളും, നിസ്സംഗഭാവത്തില്‍ ചുണ്ടുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ പൂകയൂതൂന്ന പെണ്‍കുട്ടികളും, തിരക്കിനിടയില്‍ കഞ്ചാവു വില്‍ക്കുന്ന സ്ത്രീകളും ആദ്യം കൌതുകമായിരുന്നു. ഇപോള്‍ അതൊക്കെ ജീവിതത്തിലെ സ്ഥിരം കാഴ്ചകള്‍ മാത്രമായി തീര്‍ന്നിരിക്കുന്നു... gym ലെ എന്റെ instructer പറയും മുംബൈ കാണേണ്തത്‌ രാത്രിയിലാണെന്ന്. എന്തോ, അതിന്റെ കാരണമറിയാന്‍ ഇതു വരെ തോന്നിയിട്ടില്ല...

Queue നിന്ന് ബസ് കയറുന്ന ആള്‍ക്കാര്‍ എനിക്കൊരു പുതിയ അനുഭവമാണ് . ചെന്നൈയില്‍ സാഹസികമായി ബസ് യാത്ര ചെയ്തിരുന്ന എനിക്ക്‌ തിരക്കില്ലാത്ത മുംബൈ ബെസ്റ്റ് ബസ് ഒരു സന്തോഷം തന്നെയായിരുന്നു. പക്ഷേ റോഡില്‍ ആള്‍ക്കാരെ തൊട്ട്‌ തൊട്ടല്ലാതെ നടക്കാന്‍ കഴിയില്ല ഇവിടെ. സൌമ്യ ഒരിക്കല്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ ആത്മഹത്യ ചെയ്യണമെന്നു വിചാരിച്ചു ഓഫീസിന്റെ മേലില്‍ നിന്ന് ചാടിയിട്ട്‌ കാര്യമേയില്ല. ആള്‍ക്കാരുടെ മേലില്‍ കൂടെ ഒന്നും സംഭവിക്കാതെ നമ്മള്‍ സുഖമായി താഴെ ലാന്‍ഡ്‌ ചെയ്യും.

ഈ സൌമ്യ എന്റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകയാണ്‌ കേട്ടോ. എന്നും മുംബൈയില്‍ വന്നു പെട്ടതിന്റെ സങ്കടം പറയുന്ന ഒരാള്‍. എന്തു ചെയ്യാം DCO, Maharashtra office കൊണ്ട്‌ പോയി അങ്കമാലിയില്‍ വെക്കാന്‍ പറ്റത്തില്ലല്ലോ.

നീണ്ട 10 വര്‍ഷത്തെ hostelവാസിയായ എനിക്ക്‌ മുംബൈയും കേരളവും ഒക്കെ ഒരു പോലെ തന്നെ. എവിടെയും നമ്മള്‍ ജീവിച്ചു പോവും (കടപ്പാട്‌: ചെങ്ങ്‌ന്ഗരൂര് കോണ്‍വെന്റ്)

ഭക്ഷണമാണ്‌ എന്നെ അലട്ടുന്ന ഏകപ്രശ്നം. ചോറും ഇല നിറയെ കറികളുംകഴിച്ചു വളര്‍ന്ന നമുക്കുണ്ടോ ഉണക്കാ ചപ്പാത്തി സുഖിക്കുന്നു? അതും ക്യാബ്ബേജ്, മുതിര, പയര് തുടങ്ങി എന്തു പച്ചക്കരിയും അതിന്റെ ഒപ്പം സബ്ചി എന്ന പേരില്‍ കിട്ടും. ഈ ഉച്ചക്ക് റബ്ബര്‍ കടിച്ചു പറിച്ചു തിന്നുന്ന ഒരു ഫീലിംഗ് വരും. അല്ല, എനിക്ക്‌ ഇതു വരണം... അമ്മ ചൂടുന്ന ദോശ വട്ടത്തില്‍ ഇരുന്നില്ല, തൊട്ട്‌ നോക്കിയപ്പോള്‍ പഞ്ഞി പോലെ സോഫ്റ്റ്‌ ആയില്ല എന്നൊക്കെ പറഞഞത്തിനു അനുഭവിക്കണം.

Fashion street എന്നു കേട്ടപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കരുതിയത്‌ വല്ല shopping mall ആണെന്നാണ്. പക്ഷേ കിലോമീറ്ററുകള്‍ നീണ്ടു കിടക്കുന്ന പാതയോര കച്ചവടമാണ്‌ സംഭവം. വിദേശികള്‍ പോലും തേടി വരുന്ന കച്ചവട കേന്ദ്രം. കുറ്റം പറയരുതല്ലോ. സംഭവം കിടുക്കന്‍!!!
export quality തുണികളും ബാഗുകളും ചെരിപ്പുകളും 100 രൂപക്കും മറ്റും കിട്ടിയാല്‍ പിന്നെ.... ബ്രാന്‍ട്‌ ഷോപ്പുകളില്‍ കിട്ടുന്നതിന്റെ കാല്‍ ഭാഗം പോലും കൊടുക്കാണ്ട ഈ ചുള്ളന്‍ സാറന്മാര്‍ക്ക്‌.

ചെന്നൈ നഗരം എന്നെ ഒരു നല്ല സിനിമാപ്രേമിയാക്കിയിരുന്നു. വെള്ളിത്തിരയില്‍ കയറിക്കൂടാന്‍ സ്വപ്നങ്ങളുമായി വന്നിറങ്ങുംനവര്‍ക്കുള്ളതാണു മുംബൈ നഗരം. ആദ്യമായി മുംബൈയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ട സിനിമ Whats your Rashee? പ്രീയങ്കാ ചോപ്രയുടെ 12 കഥാപാത്രങ്ങള്‍ ആവേശത്തോടെ കാണാനിരുന്ന എന്നെ അതിശയീപ്പിച്ചു കൊണ്ട്‌ ദേശീയഗാനം മുഴങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി. എഴുന്നേറ്റ്‌ രാജ്യസ്നേഹത്തോടെ നെഞ്ചും വിരിച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ജനക്കൂട്ടം. എന്നിലെ ഭാരതീയക്ക്‌ തോന്നിയ സന്തോഷത്തിനു അളവില്ല. അഭിമാനപുരസ്സരം ഞാനും അവരില്‍ ഒരാളായി നിന്ന് എന്റെ നാടിനെ സ്തുതിച്ചു. ചെന്നൈയില്‍ വെച്ചു ഒരു സിനിമാക്ക് മുന്‍പ്‌ ദേശീയ ഗാനം മുഴങ്ങിയപ്പോള്‍ ചുരുക്കം ചില വിദ്യാര്‍ഥികളല്ലാതെ ആരും തന്നെ ഒന്നു എഴുന്നേത്റത്‌ കൂടിയില്ല എന്നത്‌ ഞാന്‍ അപ്പോള്‍ ഓര്‍ത്തു പോയി. ഇവിടെ ഏതു സിനിമകൊട്ടകയിലും ഏതു ഷോയ്ക്കും ഇതു നിശ്ചിതം. വിനൊദത്തിനു വന്നപ്പോഴും We love our nation എന്നു വിളിച്ചു പറയുന്ന ഒരു കൂട്ടം ജനത.

സ്വന്തമായി ഒരു സംസ്ക്കാരമില്ല മുംബൈക്ക്‌. പലടത്ത്‌ നിന്ന് വന്ന മനുഷ്യരുടെ സംസ്കാരങ്ങള്‍ ലയിച്ചു ചേര്‍ന്നു അതില്‍ പാകത്തിനു western culture യോജിപ്പിച്ചാല്‍ മുംബൈ സംസ്ക്കാരം രൂപമായി. പക്ഷേ, ഇംഗ്ലീഷുകാരുടെ കൈയ്യും മനസ്സും തലച്ചോറും വാര്‍ത്തെടുത്ത ഈ മുംബൈ നഗരം ശെരിക്കും ഒരു സംഭവം തന്നെയാണ്.

goods n bads of the week

I did it!!! Chilly chicken and Green chilly chicken curry....
I made that all pretty good.
And a variety one, an experiment... Ladies and gentlemen, Presenting before you,
"Bread Oothappam"
That was a heavy snack I must say.

This week had some strange moments also for me...
I went to Cochin on Thursday. One Mr.Clean misbehaved to me in the bus. I slapped him...
Woman is insecure everywhere in India, where she has been given a very special position in her home and the society since the period of epics. But see what is happening... According to my knowledge majority of the ladies face this kind of problems.

During this week, I encountered with a confusing moment also. The trust I had for a very long time has been lost... The comfort in a friendship is lost because of some strange expressions...

And now that I am leaving from home after break...
Amma feels bad that I wont be there with tea and my experiments when she comes after work. Even I feel worse this time since I stayed for nearly a month this time.

I am gonna miss my home like anything. Fights with my brother and gardening with my appa. But I have to go to fulfill the dreams we weaved together

My experiments in cooking

I never had a passion of cooking and all. There was no need of me to cook at home unless my mom is not there. And always I get concession since I have been staying in hostels and comes home for a break alone.
But this time I wanted to do something other than the usual items to surprise my family.

Thus started my cooking experiments.
Every evenings I have something special for them.

'Idiyappam surprise' was the first special item (with the idiyappam that my mom made in the morning). Everyone thought I made a fried rice so soon.. Yummy it was... Promise

Then Bajji's, onion, brinjal and banana.

And a great samosa. But since I am not an expert in folding it like a cone (the usual shape samosa has), I fold it straight like 'Ada' and fried. Something wrong with the dough I made, guess a little more watery it was.

I made a Ripe plantain fry. My father laughed at it first(usually ripe bananas are used for this), but it was tasty (Thank God!).
Hurray!!!

And then a Cocoa-Bread Pudding. It was good but... sweet was a little lesser :-(
IDEA!!!
I served it with Ice-cream :-) Pudding became sweeter...

Now, every evening my father asks me, what you prepared? I feel so proud.
I am happy when my mom eats what I cooked after she comes from her work.

I am in blues...

I thought that our two hearts were linked,
I thought our friendship and love are true
I never saw the sign of any reason for these shocks.

I cared for you
Ready to abandon mine for you
My time, My pleasures, My possessions
But you never realized what my heart speaks
And the hurts you have caused in me

I trusted you
I might be crazy to think that
you would also be trustworthy
I just wish you would have
showed a little more faith.

If you don't realize these
once when you look for me beside you,
I will be vanished.

It will be too late to repair the hurts then